عکس ومطلب و... برای کودکان

(قسمت اول)

روزي روزگار ي ، نجار پيري به نام ژپتو زندگي مي کرد که آرزو داشت پسري داشته باشد . روزي او يک عروسک خيمه شب بازي ساخت و اسم او را پينوکيو گذاشت . پيرمرد در دلش آرزو مي کرد که اي کاش اين عروسک يک پسر بچه واقعي بود . در همان شب يک پري مهربان به کارگاه نجاري ژپتو پير آمد و تصميم گرفت تا آرزوي او را برآورده سازد .

او با چوب دستي طلائي خود به آن عروسک چوبي زد و دستور داد تا آن عروسک جان بگيرد و در يک چشم به هم زدن پينوکيو جان گرفت . پري مهربان به پينوکيو گفت : اگر تو پسر شجاع ،و فداکاري باشي ، روزي تو يک پسر واقعي خواهي شد . سپس پري رو به جيرجيرک روي تاقچه که اسمش جيميني بود کرد و گفت از اين به بعد تو بايد مواظب رفتار پينوکيو باشي و به او خيلي چيزها ياد بدهي

اين در خواست خيلي بزرگي از جيميني بود او مي بايست مثل وجدان پينوکيو عمل مي کرد و به او ياد مي داد چه جيز خوب است و چه چيز بد . صبح روز بعد وقتي ژپتو پير عروسک خود را جان دار يافت بسيار خوشحال شده و او را راهي مدرسه کرد و به جيميني گفت : تا راه را به او نشان دهد و مواظب او باشد اما پينوکيو بجاي رفتن به مدرسه به چادر خيمه شب بازي رفت .

رئيس عروسک گردانها که مرد بدي بود با ديدن پينوکيو به او قول داد که او را معروف کند و پينوکيو با خوشحالي به صحنه نمايش رفته و شروع به سرگرم نمودن حاضرين کرد اما بعد از نمايش عروسک گردان بد جنس پينوکيو را در يک قفس زنداني نمود . شب هنگام پري مهربان پيدا شد و به پينوکيو گفت : که چرا به مدرسه نرفته است .

پينوکيو به پري دروغ گفت و گفت که او را دزديده اند و به اينجا آورده اند ناگهان بيني پينوکيو شروع به دراز شدن کرد . پري به او لبخندي زد و گفت : پينوکيو تاوقتي که دروغ بگويي بيني تو همچنان دراز مي شود . بالاخره پينوکيو به پري راستش را گفت و بيني اش به جاي اولش برگشت . پري به پينوکيو گفت : اين بار تو را مي بخشم . اما اين آخرين بار است و يادت باشد تا پسر خوبي نباشي هميشه يک عروسک چوبي باقي مي ماني و تبديل به يک بچه واقعي نمي شوي .

قسمت دوم

حتماً به خاطر ميآوريد كه گربه نره و روباه مكار به پينوكيو توصيه ميكردند سكه هايش را بكارد تا درخت سكه به دست آورد. او را به دشتى دعوت كردند و وعده دادند كه اگر سكه هايش را اينجا بكارد ظرف يك شب درختى پر از سكه ميرويد.

پينوكيو خام شد و سرمايه اش را زير خاك كرد اما فردا ديد نه تنها درختى پر از سكه در كار نيست بلكه همان پولهايى را هم كه زير خاك كرده بوده از دست داده.

حال ببينيم اين ماجرا تمثيل چيست.

آدمى داراى نفسى است كه همواره خواسته دارد، يكى از خواسته هاى ما به دست آوردن انرژى بيشتر است. نيروهاى منفى همواره ازين خواسته ها استفاده ميكنند تا تسلط را بر دست گيرند واگر فريبشان كارگر افتد، به راحتى انرژيهاى ما را به يغما ميبرند.

گاهى انسان با طمع اينكه لذت بيشترى از زندگى ببرد فريب نداى نفس اماره را ميخورد كه به او ميگويد:

"ميتوانى خيلى زود و بى زحمت به خواسته هايت برسى."

اما همه تجربه كرده ایم كه هيچ آسايشى بدون مشقت و در اندك زمان به دست نميآيد. اصلاً اين يكى از نشانه هاى نيرنگ نيروى منفى است كه شناسايى آن را براى شخص دانا آسان مينمايد.

ما هر روز با چنين مسائلى روبرو ميشويم؛

براى به دست آوردن نشاط در اندك زمان، ممكن است انسان از موادمخدر استفاده نمايد ولى فردايى ميرسد كه از خواب بيدار ميشود وميبيند نيروى منفى همان شادمانى و خوشى و آرامشى را كه داشت را هم از او گرفته.

همانطور كه ميدانيم در جهانبينى، انرژى معادل پول قرار گرفته و در داستان پينيكيو هم اشاره به همان انرژى هاست كه اگر در راه درست از آن استفاده نماييم ذره ذره انرژيمان افزايش ميابد كه البته قدرى زحمت دارد، درست همانند كسى كه سرمايه اوليه اش را صرف خريد مغازه و كالا ميكند، در مقابل شخصى كه سرمايه را خرج ميكند و در برابر لذت زودگذر آن را از دست ميدهد.

اگر بخواهيم اثر "كارلو كلودى" اين عارف بزرگ را از نظر جهان بينى مورد كاوش قرار دهيم، هر قدم پينيكيو خود حكايتى است.

بنابر اين در قسمت سوم همين مقاله وارد دهكده احمقها خواهيم شد.